Leesvoer

Zwart als inkt, zo had ze gedacht. Spiegelend, bij het witte licht van een straatlantaarn. Haar eigen, vervormde gebogen gestalte als een bleke, dunne film over de onpeilbare diepte. En kolkend. Woest en verstoord in zijn nachtelijke rust zou het water om zich heen...

Er was eens een man die nooit ging slapen. Hij had daar letterlijk geen behoefte aan. In zijn huis had hij maar één bed. En dat was voor logees. Zelf had hij er geen. Hij zou best een keer willen slapen. Hij had het vaak genoeg geprobeerd. Maar hij kon het gewoon...

Ze is een oude vrouw geworden. De wind werpt haar stugge haar op als ze koffie inschenkt, voorovergebogen. Ik zie haar lopen in deze houding, met een stok. De kinderen die haar uitjouwen, hoort ze niet. De vrouw van de groenteman, die vriendelijk naar haar zwaait als...

De man in de leunstoel (eerder gepubliceerd in Op de kaart) Bèr Tilmans zat in de grote leunstoel en wachtte. Hij zag een vlek op de manchet van zijn overhemd. Met een beetje spuug aan zijn vinger probeerde hij of hij het weg kon wrijven. Zijn speeksel kleurde de stof...

God had die nacht niet bijster goed geslapen. Hij meende dat een lichte overmaat aan wijn gisteravond misschien een van de oorzaken kon zijn. Nu drukte een katerige moeheid Gods wenkbrauwen ter aarde, terwijl hij voort sjokte door de stad. Het was rustig op straat....

De meeste bescheiden voor een satansmis zijn vrij eenvoudig te verzamelen. Al een hele tijd geleden had ik voor mezelf een zogenaamde ‘magische vork’ vervaardigd. Met een vleesmes, dat ik door bonnen te sparen bij de slager gekregen had, was ik op een zaterdagochtend...

Ook als het heiig was over de velden, of als de regen andere mensen tot in hun lamp-verlichtte woonkamers dreef, kon je vanuit een treincoupé, opkijkend van je boek, de man die een boom was in zijn groentetuin zien staan. Zijn door de wind ingesleten boeren hoofd diep...

Zonder het licht van de zon zouden we niet veel zien. Maar als de zon zo direct in je ogen schijnt als nu bij Marianne, dan vernietigt hij alle zicht dat hij geschapen heeft. Dan zie je alleen nog maar zwart. Met pijnlijk toegeknepen ogen tuurt Marianne over haar...

De jongen Hans woonde op de tweede etage van een oud huis in de binnenstad van Amsterdam. Als hij door zijn raam naar buiten keek, zag hij de beurs van Berlage. Onder zijn bovenwoning, op de begane grond, was een souvenirwinkeltje. Toen Hans die morgen in de tram...

Het was een schreeuw die deed denken aan een verroest zaagblad op een opengelegde borstkas. Ze wiegde erbij heen en weer met haar bovenlichaam, terwijl haar blote voeten tegen de ruwhouten vloer van het achterkamertje schuurden. Jennifer was gezond van lijf en leden....

Twee dagen geleden was ik bij een gezin in Gaasterberg te gast. De vrouw des huizes ontving mij hartelijk bij de deur. Ik had dan ook een vrolijke ruiker ter attentie meegebracht. Het was een bont boeket van korenbloemen, margrieten, oranje anjers en prachtige...

Kruiselings spande hij de touwen. De vezels zouden iets langs elkaar schuren en misschien wat slijten op den duur, maar ze zouden het houden. Het was het laatste dat hij vast hoefde te maken. Dit was de veel besproken laatste hand. Zijn laatste hand. Dan zou de door...

Ze keek me aan vanaf ons bed, met roodomrande ogen en wankele, reikende vingers. Verstild. Ik dacht dat een gevoel van schuld haar stembanden omlaag getrokken had en om haar hart geknoopt, zodat ze niet meer spreken kon. Ze zweeg oorverdovend. Zelf stond ik naast het...

Als Erik ergens een hekel aan had, dan was het wel aan dit soort slome figuren. Hij mocht de pompbediende al niet toen die naar hem toe gelopen kwam, nadrukkelijk gebarend naar de banden van zijn auto. En hij zelf maar wijzen dat hij zijn benzine wilde gaan betalen....

Het was donker toen. Aardedonker, dat weet ik nog. En koud, want ik had mijn handen in mijn zakken en mijn hals diep in de kraag van mijn jas gestoken. Ik snotterde. Van kou moet ik altijd snotteren. Zo liep ik over straat. Ik was beland in een van die delen van de...

Iris (eerder gepubliceerd in Limburgs Dagblad/De Limburger) Je kijkt in de spiegel boven je wastafel. Maar je kunt jezelf in de spiegel niet zien. Niet omdat je vannacht in een geest veranderd bent, maar omdat je in een spiegel nooit jezelf ziet: je ziet je...

De man tegenover hem sprak hem op gemoedelijke toon toe: “Je bent gewoon een klootzak.” “Pardon?” “Je bent gewoon een klootzak. Net wat ik zeg.” “En welke van mijn gedragingen hebben bij u dan wel tot die conclusie geleid? Ik ken u niet eens meneer.” “Geen enkele...

Wie niet beter wist zou denken dat de plechtigheid al had plaatsgevonden en dat het feest al in volle gang was. En zo hoort het natuurlijk ook. Alle grote feesten beginnen een dag ervoor. Zelfs in de Goede Week. Het bisschoppelijk paleis was op Paaszaterdag nooit...

Je hebt hem leren kennen als een denker, de bebaarde, ietwat gezette tekenleraar die jouw nieuwe collega is. Als iemand die mensen op afstand houdt zonder het te willen, doordat hij een natuurlijk gezag uitstraalt. Voor je het weet, ben je met hem in een diep...