Het meisje zat bij het zwembad en las een boek in de zon. Na enkele dagen raakten we aan de praat. Zelfs over heftige dingen spraken we. Ze kon pas twee jaar (weer) lopen, sinds haar nieuwe heup. Je kon het litteken nog zien. Ondanks haar sprankelende uiterlijk had ze het leven al leren kennen. Dat maakte haar tot een heel bijzondere jonge vrouw, met enorm grote, wijze en vrolijke innerlijke kracht. Het vervult mij met trots dat ik haar ken.
Toen de vakantie afliep, zocht zij nog vervoer terug naar Nederland. Ze bleek vlakbij ons te wonen. Dus maakten wij graag plaats voor haar in onze nieuwe auto. “Wil jij dan als we terug zijn een keer model staan voor mij?” vroeg ik haar. En zo liep het. Ze werd mijn muze. Van geen ander maakte ik zoveel schilderijen als van haar.
Misschien is dit werk, 8 of Chalices, niet het mooiste of beste schilderij waarvoor zij model stond. Maar ik denk dat dit wel het doek is waar zij na zoveel jaren rolstoel het meest trots op was, omdat het haar echt lukte om deze houding aan te nemen. En dat had ze eigenlijk niet verwacht, toen ik het voorstelde.
8 of Chalices is onderdeel van een kleine serie die vier tarotkaarten uitbeeldt. Onderaan elk doek besloot ik een tekstje te schrijven dat in woorden uitdrukking geeft aan dezelfde kaart; in dit geval de 8 van kelken.
Soms laat ik tatoeages of huidvlekken die op de foto’s te zien zijn weg op mijn schilderijen. Maar in dit geval vond ik dat je het litteken op haar dij juist wel zou moeten zien. Bovendien spiegelt de vorm ervan prachtig de gebogen pose. Het zijn uiteindelijk de littekens, die iemand mooi maken.