Ik herkende haar meteen, op het station van Arnhem Centraal, hoewel ze een prominent aanwezige bril droeg, die ik op de foto’s nooit eerder had gezien.
Dat hoorde zo, begreep ik. Haar lange, slanke lijf sleepte met moeite een gigantische koffer mee, waarin ik zelf ook met gemak zou hebben gepast. We hadden ook afgesproken dat ze een en ander aan kleding mee zou nemen.
Alles wat ik van haar wist, was dat ze van goede, stevige muziek hield. Faith No More, noemde ze. Dat is duidelijk genoeg. No tattoos or leather needed.
Niets is wat het lijkt in de Kunst. En dat is goed. Dat is wat kunst tot Kunst maakt: dat iets altijd ook iets anders kan zijn.
Op het schilderij zien we iemand die de snaren van een gitaar kapot trekt. In werkelijkheid zat dit model te trekken aan touwtjes die ik aan de danspaal in onze woonkamer bevestigd had. Verdere vragen hierover alleen privé.
Be Agressive, verkocht
De gitaar is een geabstraheerd portret van mijn eigen gitaar. Mijn lieve Rosie, met wie ik talloze keren heb opgetreden en talloze songs heb geschreven, die anderen dan moesten uitvoeren, omdat ik te lui was om te leren spelen wat ik verzon. En nu lag deze gitaar al 15 jaar in haar koffer onder mijn bed. Ze heeft nog één keer mogen schitteren.
Mijn model stond voor mij in de woonkamer. Ik had de hutkoffer met kleding naast haar gezet. “Dit is mijn favoriete rokje”, zei ze. “Maar de plooien moeten gestreken zijn, anders ziet het er niet uit.”
En dus zat ik een half uur te wachten, terwijl zij in mijn slaapkamer ieder plooitje van haar rokje recht stond te strijken. Ik ben zelf een perfectionist: ik begrijp dat wel.
Alleen jammer dat je uiteindelijk weinig ziet van al die moeite. Het rokje met de mooie plooien is een puntig zwart vlak geworden.
Zo kost de voorbereiding soms meer tijd dan de kijker er van af kan zien. Maar al die dingen komen zwijgend en ongezien in het werk terecht en versterken haar kracht.
Inmiddels is het werk verkocht. En ik ben er zeker van dat de kopers nog iedere dag plezier beleven aan de moeite die wij hier in gestopt hebben.
Dag gitaar! Dag Rosie!