Religie is een raar ding. Iedereen mag geloven in wat hij of zij wil. Zo geloven de Masai dat alle runderen van de wereld aan hen beloofd zijn. Dus als iemand anders een koe heeft, mogen zij die meenemen. Kwestie van religie. Anderen geloven dat prachtige UNESCO cultuurschatten uit het verleden vernietigd moeten worden, omdat ze dateren uit een tijd dat Mohammed met de baard nog niet geboren was. Weer anderen geloven dat alle paaseieren en kerstbomen met een beetje goede wil uitgevonden kunnen zijn door Jezus Christus. Allemaal religie.

Iemand zei tegen mij: jouw werk is zo grafisch, waarom ga je geen zeefdrukken maken?

Ik zal eerlijk zijn: ik vind zeefdrukken hopeloos ouderwets. Net als litho’s, lino’s en aardappelsteeksels. Het zijn methodes om van hetzelfde idee meer dan één afbeelding te maken. Uitgevonden vóór het drukkertje om de hoek PDF’s tot in het oneindige kon reproduceren.

Natuurlijk: in de beperking wordt de creativiteit geboren. Wie zich tot lino’s beperkt, komt tot andere ontwerpen dan wanneer de beschikking over alle mogelijke kleuren open ligt. “Prakkezeere kump van errem luu”, zei mijn oma altijd. Maar waarom zou ik mezelf beperken? Zeefdrukramen zijn duur bovendien. En ik wil helemaal niet reproduceren. Ik wil iets unieks maken. Maar die opmerking over zeefdrukken, zette mij wel aan het denken.

Perpetuum Succursu

Perpetuo Succursu, 100 x 100 cm (140 x 140 cm), € 3000,-

Ik dacht: als mijn werk (dat ik laag over laag schilder, met een penseeltje dat nooit dun genoeg is) zo grafisch is dat het een zeefdruk lijkt, dan moet ik dus iets maken dat nooit met zeefdruk gemaakt zou kunnen worden. Niet één kleur over de andere, maar kleur A over kleur B terwijl kleur B ook over kleur A ligt. En zo ontstond het idee voor dit schilderij: brutale burlesque in alleen zwart, over goud gebrande traditie (gereguleerde icoonkunst zelfs) maar tegelijkertijd ook andersom. Het een past in het andere als een Japanse puzzel. Zelfs het gezicht van het model kwam – al doende – toevallig precies terecht waar ooit het hoofd van Jezus Christus op de andere afbeelding zat. Zo vloeiden verleden en heden, prudentie en wulpsheid, naadloos in elkaar over. En dat is toch wat je wil? Als kunstenaar?

Model voor Perpetuum Succursu stond de prachtige (en heel lieve) Cora Emens, bekend van “Spuiten en Slikken” en presentatrice van “Beter in Bed”. (Thnx Cora, I love you!) Naast haar televisiewerk maakt ze heel bijzondere muziek en geeft ze workshops in den lande. Ze noemt zichzelf ‘sekscoach’. Als je het even niet weet, kun je haar vragen hoe het verder moet. Altijddurende bijstand dus. Perpetuum succursu. Net als op het icoon. Net als Maria, de moeder van God. Net als Artemis. Net als Isis, lang daarvoor al. Alles is één.